آب مهمترین ماده مغذی برای طیور است. زمان بقا در غیاب آن محدود است. پرندگان می توانند برای مدت طولانی تری بدون هیچ ماده مغذی دیگری زنده بمانند تا اینکه بدون آب زنده بمانند.
اگرچه آب به عنوان ضروری ترین ماده مغذی در نظر گرفته می شود، اما نمی توان نیازهای دقیق آن را بیان کرد. پرندگان معمولاً تقریباً دو برابر مقدار خوراک مصرفی بر اساس وزن آب می نوشند. در طول دوره های تنش گرمایی شدید، نیاز به آب ممکن است به راحتی چهار برابر شود.
بیشتر بخوانید: قیمت فن ھواکش مرغداری
اگرچه اهمیت تامین مقدار کافی آب یا دسترسی کافی به آن به خوبی پذیرفته شده است. با این حال، اهمیت کیفیت آب خوب با تولید بدون آنتی بیوتیک آشکار می شود. ویژگی های کیفیت آب می تواند تأثیر مستقیم یا غیرمستقیم بر عملکرد داشته باشد.
سطوح بالای آلاینده های باکتریایی، مواد معدنی یا سایر آلاینده ها در آب آشامیدنی می تواند اثرات مضری بر خواص فیزیولوژیکی طبیعی داشته باشد و در نتیجه عملکرد ضعیفی داشته باشد.
کیفیت آب را می توان با معیارهای مختلفی ارزیابی کرد. با این حال، توصیف آب آشامیدنی با کیفیت خوب برای طیور می‌تواند دشوار باشد، زیرا بسیاری از استانداردها از توصیه‌هایی برای سایر گونه‌های جانوری یا استانداردهای انسانی مشتق شده‌اند.
بیشتر بخوانید: قیمت دانخوری اتوماتیک مرغ
در بسیاری از موارد، دستورالعمل ها بر اساس مرگ و میر و نه نقص در عملکرد ایجاد شده است. ارائه سالانه نمونه آب برای تجزیه و تحلیل باید بخش مهمی از مدیریت خوب آب باشد. نتایج تجزیه و تحلیل باید به طور مناسب تفسیر شود تا مسیر مناسب اقدام مشخص شود. در ادامه به برخی از مهم ترین عواملی که بر کیفیت آب تأثیر می گذارند اشاره شده است.
رنگ، طعم، بو
آب آشامیدنی باید شفاف، بی مزه، بی بو و بی رنگ باشد. به عنوان یک مشاهده کلی، رنگ قهوه ای مایل به قرمز ممکن است وجود آهن را نشان دهد، در حالی که رنگ آبی نشان دهنده وجود مس است. سولفید هیدروژن با بوی تخم مرغ فاسد مشخص می شود. سولفید هیدروژن همچنین ممکن است با آهن ترکیب شود و آب سیاه (سولفید آهن) را تشکیل دهد که ممکن است وجود باکتری های کاهنده سولفات را نیز دخیل کند. طعم می تواند تحت تاثیر وجود نمک ها باشد و طعم تلخ معمولاً با وجود سولفات های آهن و منگنز همراه است.
باکتری ها
وجود میکروارگانیسم ها معمولاً در نتیجه آلودگی سطحی توسط مواد آلی است و می تواند منجر به عملکرد ضعیف شود. وجود باکتری های کلیفرم به طور کلی به آلودگی مدفوعی آب آشامیدنی ناشی از رواناب به آب های سطحی یا زیرزمینی مربوط می شود. در حالت ایده آل، آلاینده های باکتریایی نباید در آب آشامیدنی وجود داشته باشد و سطوح قابل اندازه گیری باید صفر باشد.
بیشتر بخوانید: خرید تجهیزات مرغداری
تصفیه های شیمیایی یا فیلتر کردن منبع آب می تواند آلاینده های باکتریایی را از بین ببرد. نمونه های گرفته شده برای آزمایش باکتری باید به روش استریل تهیه شود و ممکن است لازم باشد در منبع و در نقاط استراتژیک گرفته شود تا هر گونه مشکلی مشخص شود.
pH
اسیدیته یا قلیایی بودن آب با pH اندازه گیری می شود. PH 7 نشان دهنده خنثی بودن آب، PH کمتر از 7 نشان دهنده اسیدیته و pH بیشتر از 7 نشان دهنده قلیایی بودن آب است.
آب با pH پایین می تواند برای تجهیزات ناخوشایند و خورنده باشد. ممکن است تاثیر منفی بر عملکرد داشته باشد.
بیشتر بخوانید: قیمت آبخوری نیپل مرغداری
آب با pH بالا نیز غیرقابل قبول است زیرا نشان دهنده سطوح بالای کلسیم و منیزیم است که می تواند سیستم های آبیاری را مسدود کند. طیور آب را از سمت اسیدی بهتر از طرف قلیایی می پذیرند.
به طور معمول، چاه ها در آلاباما دارای pH از 5 تا 6.5 هستند. سیستم های آب شهری بسته به منابع آبی خود ممکن است در pH از 6 تا 9 متغیر باشد.
کدورت
کدورت ناشی از معلق شدن موادی مانند سیلت، خاک رس، جلبک ها یا مواد آلی در آب است. سطوح کدورت بالای 5 پی پی ام باعث ایجاد آب ناخوشایند و نشان دهنده آلودگی سطحی است. آب کدر را می توان برای حذف آلاینده های خاص و جلوگیری از گرفتگی خطوط آب فیلتر کرد.
کل جامدات محلول
اندازه گیری کل جامدات محلول (TDS) یا شوری، سطوح یون های معدنی محلول در آب را نشان می دهد. نمک های کلسیم، منیزیم و سدیم اجزای اولیه ای هستند که به TDS کمک می کنند.
سطوح بالای TDS رایج ترین آلاینده هایی هستند که مسئول ایجاد اثرات مضر در تولید طیور هستند.
بیشتر بخوانید: قیمت قفس مرغ تخم گذار
جدول 1 دستورالعمل های پیشنهادی توسط شورای ملی تحقیقات (1974) را برای مناسب بودن آب طیور با غلظت های مختلف جامدات محلول در کل (TDS) ارائه می دهد که غلظت کل همه عناصر محلول در آب است.
جدول 1. مناسب بودن آب با غلظت های مختلف جامدات محلول در کل (TDS)
منبع: شورای تحقیقات ملی، 1974. مواد مغذی و مواد سمی در آب برای دام و طیور، آکادمی ملی علوم، واشنگتن، دی سی.
| TDS (ppm) | نظرات |
|---|---|
| کمتر از 1000 | این آب ها نباید بار جدی برای هیچ طبقه ای از طیور ایجاد کنند. |
| 1000 تا 2999 | این آب ها باید برای همه طبقات طیور رضایت بخش باشد. آنها ممکن است باعث ایجاد مدفوع آبکی شوند (به ویژه در سطوح بالاتر) اما نباید بر سلامت یا عملکرد تأثیر بگذارند. |
| 3000 تا 4999 | اینها آبهای ضعیفی برای طیور هستند و اغلب باعث فضله آبکی، افزایش تلفات و کاهش رشد می شوند. |
| 5000 تا 6999 | این آب‌ها برای طیور قابل قبول نیستند و تقریباً همیشه نوعی مشکل ایجاد می‌کنند، به‌ویژه در محدوده‌های بالایی که کاهش رشد و تولید و یا افزایش تلفات احتمالاً رخ خواهد داد. |
| 7000 تا 10000 | این آب ها برای طیور نامناسب هستند اما ممکن است برای سایر دام ها مناسب باشند. |
| بیش از 10000 | این آب ها نباید برای هیچ دام و طیور استفاده شود. |
سختی
سختی به وجود مواد معدنی محلول مانند کلسیم و منیزیم به صورت بی کربنات یا سولفات اشاره دارد و به صورت معادل کربنات کلسیم بیان می شود. تمایل آب به رسوب صابون و تشکیل رسوب را اندازه گیری می کند. آب سخت معمولاً با تجمع رسوبات و تشکیل رسوب در اجزای سیستم آبیاری همراه است.
بیشتر بخوانید: پالت مرغداری
سختی معمولاً برای طیور مضر نیست مگر اینکه یونهای خاصی در مقادیر سمی وجود داشته باشند. سطوح بالای سولفات منیزیم (MgSO4) ممکن است باعث افزایش مصرف آب، فضولات مرطوب و کاهش تولید شود. سختی زیاد ممکن است اثربخشی داروها، ضدعفونی‌کننده‌ها و پاک‌کننده‌های مصرف‌شده با آب را کاهش دهد.
آلاینده های معدنی
طیف گسترده ای از مواد معدنی معمولا در آب آشامیدنی یافت می شود. به طور معمول، آنها در غلظت های نسبتا کم یافت می شوند و هیچ آسیبی ندارند (جدول 2).
جدول 2. دستورالعمل های کیفیت آب آشامیدنی برای طیور
| آلاینده یا مشخصه | سطح در نظر گرفته شده متوسط | حداکثر سطح قابل قبول | ملاحظات |
|---|---|---|---|
| باکتری ها | |||
| کل باکتری ها | 0/ml | 1000/ml | 0/ml مطلوب است. |
| باکتری های کلیفرم | 0/ml | 50/ml | 0/ml مطلوب است. |
| ترکیبات نیتروژن | سطوح از 3 تا 20 میلی گرم در I ممکن است بر عملکرد تأثیر بگذارد. | ||
| نیترات | 10 میلی گرم در I | 25 میلی گرم در لیتر | |
| نیتریت | 0.4 میلی گرم در I | 4 میلی گرم در لیتر | |
| pH | 6.3 تا 7.5 | ———- | pH کمتر از 6.0 مطلوب نیست. سطوح زیر 6.3 ممکن است عملکرد را کاهش دهد. |
| سختی کل | 60 تا 180 | ———- | سطوح سختی کمتر از 60 به طور غیرعادی نرم هستند. بالای 180 خیلی سخته |
| مواد شیمیایی طبیعی | سطوح کمتر از 14 mg/I ممکن است مضر باشد اگر سطح سدیم بالاتر از 50 mg/I باشد. | ||
| آلومینیوم | 5 میلی گرم در لیتر | ||
| آرسنیک | 0.5 میلی گرم در لیتر | ||
| بور | 5 میلی گرم در لیتر | ||
| کادمیوم | 0.02 میلی گرم در لیتر | ||
| کلرید | 14 میلی گرم در لیتر | 250 میلی گرم در لیتر | سطوح کمتر از 14 میلی گرم در لیتر ممکن است مضر باشد اگر سطح سدیم بالاتر از 50 میلی گرم در لیتر باشد. |
| کبالت | 1 میلی گرم در لیتر | ||
| فلز مس | 0.002 میلی گرم در لیتر | 0.6 میلی گرم در لیتر | سطوح بالاتر باعث ایجاد بو و طعم بد می شود. |
| فلوراید | 2 میلی گرم در لیتر | ||
| اهن | 0.2 میلی گرم در لیتر | 0.3 میلی گرم در لیتر | سطوح بالاتر باعث ایجاد بو و طعم بد می شود. |
| رهبری | 0.02 میلی گرم در لیتر | سطوح بالاتر سمی هستند. | |
| منیزیم | 14 میلی گرم در لیتر | 125 میلی گرم در لیتر | سطوح بالاتر اثر ملین دارد. اگر سطح سولفات بالا باشد سطوح بیشتر از 50 میلی گرم در لیتر ممکن است بر عملکرد تأثیر بگذارد. |
| منگنز | 0.05 میلی گرم در لیتر | سطوح بالاتر ممکن است ملین باشد. | |
| سیاره تیر | 0.003 مگابایت در لیتر | سطوح بالاتر سمی هستند. | |
| پتاسیم | 20 میلی گرم در لیتر | سطوح بالاتر ممکن است بسته به سطح سدیم و pH قابل قبول باشد. | |
| سدیم | 32 میلی گرم در لیتر | 50 میلی گرم در لیتر | اگر سطح سولفات یا کلرید بالا باشد، سطوح بالای 50 میلی گرم در لیتر ممکن است بر عملکرد تأثیر بگذارد. |
| سولفات | 125 میلی گرم در لیتر | 250 میلی گرم در لیتر | سطوح بالاتر اثر ملین دارد. سطوح بالای 50 میلی گرم در لیتر ممکن است عملکرد پرنده را تحت تاثیر قرار دهد اگر سطح منیزیم و کلرید بالا باشد. |
| فلز روی | 1.5 میلی گرم در لیتر | سطوح بالاتر سمی هستند. |
نیترات به خودی خود سمی نیست. با این حال، پس از مصرف، توسط میکروارگانیسم های موجود در دستگاه روده حیوان به شکل سمی نیتریت تبدیل می شود. پس از جذب در جریان خون، نیتریت به شدت به هموگلوبین متصل می شود و در نتیجه ظرفیت حمل اکسیژن خون را کاهش می دهد.
مسمومیت مزمن نیترات باعث رشد ضعیف، بی اشتهایی و هماهنگی ضعیف می شود. مطالعات نشان می‌دهند که سطوح نیتروژن نیترات در آب آشامیدنی به میزان 3 تا 5 میلی‌گرم/میزان رشد جوجه‌های گوشتی را کاهش می‌دهد.
بیشتر بخوانید: قیمت ھواکش مرغداری 100
غلظت‌های بالای سولفات‌ها می‌توانند با منیزیم ترکیب شوند و نمک اپسوم یا نمک‌های سدیم را تشکیل دهند که باعث ایجاد اثر ملین می‌شوند و می‌توانند باعث ایجاد بستر مرطوب شوند. غلظت بالای سدیم یا کلرید نیز ممکن است باعث افزایش مصرف آب و افزایش رطوبت بستر شود. سطوح بالای سولفات همچنین ممکن است در جذب روده ای سایر مواد معدنی مانند مس اختلال ایجاد کند.
تشکیل رسوب در سیستم آبیاری را می توان به میزان زیاد یا ترکیبی از سولفات، منیزیم یا کلسیم نسبت داد.
سطوح بالای آهن ممکن است باعث رشد باکتری ها شود که می تواند منجر به اسهال شود. هنگامی که شکل آهنی آهن موجود در آب چاه در معرض هوا قرار می گیرد، به فرم هیدروکسید آهن تبدیل می شود که معمولاً به آن آب زنگ زده می گویند.
بیشتر بخوانید: قیمت پنجره اینلت مرغداری
سایر آلاینده های موجود در آب ممکن است شامل آفت کش ها، علف کش ها، بقایای صنعتی، فرآورده های نفتی
و فلزات سنگین مانند سرب یا کادمیوم باشد. شناسایی چنین آلاینده‌هایی دشوارتر است و به روش‌های آزمایشی پرهزینه‌تری نیاز دارند.
تصفیه آب
روش‌های مختلفی در دسترس هستند که می‌توانند ناخالصی‌هایی را که بر کیفیت آب تأثیر منفی می‌گذارند، کاهش داده یا از بین ببرند. گزینه ها شامل موارد زیر است.
بیشتر بخوانید: قیمت جت هیتر مرغداری
درمان های شیمیایی کلرزنی یک درمان شیمیایی رایج است که اغلب برای کنترل آلودگی باکتریایی استفاده می شود. کلر را می توان از طریق یک نسبت دهنده درون خطی تجویز کرد. توصیه های کلی این است که سطح 2 تا 3 پی پی ام را در دورترین نوشیدنی از تناسب دهنده داشته باشید. سطح کلر را می توان به راحتی با استفاده از کیت تست استخر کنترل کرد.
دستورالعمل برای کلرزنی
- پرندگان در بازار را تحت فشار شدید گرمایی کلر نکنید.
- کلر باقیمانده را در آبخوری اندازه گیری کنید تا حداقل سطح ppm 1.0 در آبخوری وسط خانه حفظ شود.
- کلر زنی را قطع کنید و قبل از واکسیناسیون محلول شیر خشک را برای خنثی کردن کلر مصرف کنید زیرا کلر می تواند اثربخشی واکسن ها را کاهش دهد.
- احتیاط کنید زیرا محلول های کلر اسیدی هستند و اغلب لاستیک نرم را اکسید می کنند.
نرم کننده ها برای کاهش سختی از تجهیزات نرم کننده آب استفاده کنید. اکثر تجهیزات نرم کننده از تبادل یونی برای حذف موثر یون های کلسیم و منیزیم و جایگزینی آنها با یون های سدیم استفاده می کنند.
با این حال، سطوح TDS به سادگی جایگزین می شوند و افزایش غلظت سدیم آب رخ می دهد، که احتمالاً به سطوح غیر قابل قبولی می رسد. طیور عموماً نسبت به افزایش سطح سدیم حساس هستند، بنابراین تولیدکنندگان باید در انتخاب و استفاده از تجهیزات نرم‌کننده آب احتیاط کنند.
بیشتر بخوانید: قیمت جت ھیتر برقی مرغداری
پلی فسفات ها پلی فسفات ها ترکیبات شیمیایی هستند که عمدتاً برای جلوگیری از تجمع رسوب در سیستم های آبیاری استفاده می شوند. آنها باعث می شوند که آلاینده های معدنی با سهولت بیشتری وارد محلول شوند.
دستگاه های الکتریکی/مغناطیسی دستگاه های الکتریکی یا مغناطیسی مواد معدنی مرتبط با تجمع رسوب را با تغییر بارهای الکتریکی آنها در محلول نگه می دارند.
